اوتیسم
بیماری اوتیسم یک بیماری تکاملیست که در طول زندگی همراه فرد بوده و بسیاری از ابعاد زندگی او را تحت تاثیر قرار می دهد. درجات مختلفی از بیماری اوتیسم وجود دارد که علایم متفاوتی دارند. بنابراین بیماری اوتیسم طیف اختلالات اوتیسم نامیده می شود. افراد مبتلا به اوتیسم نسبت به افراد دیگر دنیا را جور دیگری می بینند، می شنوند و تفسیر می کنند. یک نفر از هر صد کودک متولد شده مبتلا به اوتیسم است. مردان بیشتر از زنان تشخیص داده می شوند. چون بسیاری از زنان علایم بیماری خود را پنهان می کنند و آن را به گونه ای مدیریت می کنند.
شایعترین علایم رفتاری در بیماران اوتیسم :
اختلال در برقراری ارتباط با دیگران (برای این بیماران معمولا شروع یک مکالمه یا شرکت در بحث دشوار است)
رفتار های تکراری و تاکید بر انجام روتین ها (مثلا هر روز یک نوع غذا برای صبحانه می خورند، از یک مسیر به مدرسه می روند یا دائما حرکتهایی مانند جلو و عقب رفتن انجام می دهند)
بیماران اوتیسمی ممکن است حتی به برخی از بو ها، غذا ها، صدا ها یا رنگ ها حساسیت بیش از حد نشان دهند و بسیار مضطرب شوند. (مثلا با شنیدن صدای بلند پرخاشگر شده و شروع به داد و فریاد و حرکات تکراری می کنند.)
بیماری اوتیسم ممکن است با برخی از بیماری های تکاملی دیگر مانند اختلال بیش فعالی، افسردگی، ناتوانی در یادگیری، صرع یا اضطراب همراه باشد. این بیماری های همراه باید بطور جداگانه درمان شوند.
علایم اوتیسم در کودکان پیش دبستانی:
- تاخیر در صحبت کردن
- تکرار یک کلمه یا عبارت خاص خصوصا در شرایط استرس زا
- صحبت کردن یکنواخت و بی هیجان بطوری که تون صدا تغییر نمی کند
- بجای جمله با تک کلمه ارتباط برقرار می کند
- به صدا کردن دیگران توجه نشان نمی دهد
- از بغل شدن خوشش نمی آید
- اگر کسی از او بخواهد کاری انجام دهد به برعکس آن کار عمل می کند
- علاقه ای به برقراری ارتباط با دیگران ندارند
- موقعیت هایی که معمولا هم سن و سالانشان لذت می برند، دوست ندارند.
- علاقه ای با هم بازی شدن و دوست شدن با هم سن و سالانشان ندارند
- تنها بازی کردن را ترجیح می دهند
- از حرکات صورت و بدن دیگران حین مکالمه درکی ندارند( زبان بدن را متوجه نمی شوند)
- از تماس چشمی پرهیز می کنند
- رفتارهایی تکراری دارند (دائما جلو و عقب می روند، انگشتانشان را تکان می دهند و …)
❖با اسباب بازی ها بطور غیر عادی بازی می کنند (مثلا لگو ها را به ترتیب سایز یا رنگ کنارشان می چینند بجای اینکه با آنها چیزی بسازند)
اگر فرزندتان علایم فوق را داشت الزاما به معنای ابتلا به اوتیسم نیست. برای تشخیص دقیق به روانپزشک و روانشناسان کودک مراجعه کنید.
در مقابل بچه های مبتلا به اوتیسم چگونه رفتار کنیم:
با توجه به اینکه شرایط استرس زا (مثل محیط های شلوغ، نور های خیره کننده، صداهای بلند و …) باعث تشدید علایم این افراد می شوند (مثلا باعث می شود حرکات تکراری خود را شروع کنند یا بسیار پرخاشگر شوند) سعی کنیم این شرایط را به حداقل برسانیم.
برای برقراری ارتباط با این افراد صبور باشید. ابتدا باید اعتماد آنها را جلب کنید و محیطی آرام برای آنها ایجاد کنید و آرام آرام به آنها نزدیک شوید. هیچگاه خودتان را به آنها تحمیل نکنید.
تغییرات محیط اطراف را به حداقل برسانید.
این کودکان به حمایت بیشتری از جانب اطرافیان احتیاج دارند.
شما می توانید هم اکنون از طریق سامانه طبینجا یک نوبت از روانشناسان کودک ما دریافت نمایید.