اختلال نقص توجه که با عنوان اختصاصی بیش فعالی از آن یاد می شود، شرایطی است که به نظر کودکان را درگیر می کند. اما در واقعیت احتمال انتقال آن از دوران کودکی به بزرگسالی وجود داشته و می تواند روابط عاطفی و ازدواج را تحت الشعاع قرار دهد. در ادامه این پست از طبینجا شما را با چند نکته مهم درباره تاثیر بیش فعالی بزرگسالان در ازدواج آشنا خواهیم کرد. با ما همراه باشید.
بیش فعالی و ازدواج
روابطی که در آن یک یا هر دو شریک زندگی مبتلا به اختلال نقص توجه (ADHD یا ADD) هستند از موفقیت آمیز تا فاجعه بار متغیر است. همسر مبتلا به بیش فعالی تحت تاثیر علائم ADHD می تواند بدترین شرایط مانند درد و خشم فراوان را به همراه داشته باشد. در نتیجه شما به عنوان همسر یک فرد بیش فعال به سختی قادر خواهید بود در مورد مشکلات تأثیرگذار بر روابطتان با یکدیگر صحبت کنید. زمانی که قصد صحبت کردن هم داشته باشید، به ندرت ممکن است موافقت همسر خود را دریافت کنید. این فرآیند ممکن است برای شما انبوهی از درد و ناامیدی را به همراه داشته باشد.
بیش فعالی و طلاق
بیش فعالی در ازدواج قادر است به عنوان یک عامل بالقوه، طیف وسیعی از مشکلات زناشویی را ایجاد کند. اگر شریک زندگی شما مبتلا به ADD (اختلال ADHD از نوع بی دقتی و بی توجهی) باشد، ممکن است احساس نادیده گرفته شدن و تنهایی کنید. شریک زندگی شما می تواند روی مواردی که به او علاقه دارند تمرکز کند اما روی شما اینگونه نخواهد بود. به نظر می رسد او هرگز آنچه را كه قبول می كند، انجام نمی دهد و از طرفی به نظر می رسد به جای رفتار بالغانه همانند یک کودک رفتار می کند. غر زدن مداوم احتمالا حس تنفر و انزاجار نسبت به او در شما ایجاد کرده است. در نتیجه شما دو نفر یا با هم دعوا می کنید یا با صدای بلند در حال صحبت کردن هستید. بدتر از همه، شما در مورد تحمیل کردن مسئولیت های خانه به او دچار استرس می شوید در حالی که شریک زندگی نسبت به این مسئله بی توجه است.
اگر شما، همسر بیش فعال هستید، ممکن است احساس کنید شریک زندگی شما به یک هیولای خسته کننده تبدیل شده است. شخصی که دوستش داشتید تبدیل به یک کنترل گر عجیب و غریب شده و سعی در مدیریت جزئی ترین مسائل زندگی شما را دارد. هر چقدر تلاش می کنید، قادر به برآورده سازی انتظارات شریک زندگی خود نیستید. بنابراین ساده ترین راه برای مقابله با او این است که او را تنها بگذارید.
در نهایت هر یک از این سناریوها می تواند منجر به پایان رابطه شود. اگر این توصیفات به نظرتان آشنا هستند، رابطه شما تحت تاثیر علائم ADHD و واکنش هایی که هر دو به آنها نشان می قرار گرفته که در نهایت می تواند به آسیب رابطه شما ختم شود. خبر خوب این که درک تاثیر بیش فعالی در ازدواج و رابطه عاطفی، می تواند آن را تغییر دهد. هنگامی که در حال یاد گرفتن و شناسایی چالش های ADHD در روابط خود هستید و قدم هایی را برای رفع آنها بردارید، می توانید زندگی خود را دوباره بسازید.
با همسر بیش فعال چه کنم؟
کشف اینکه یکی یا هر دو شریک زندگی مبتلا به بیش فعالی هستند یا نه، نقطه آغاز کار است. داروهای بیش فعالی یک روش کارآمد برای شروع درمان هستند، اما باید همراه با آن تغییرات رفتاری هم ایجاد شود. کارهایی که پس از شروع درمان انجام می دهید در حفظ روابط شما اهمیت ویژه ای دارند.
بعنوان مثال اگر دچار عدم توانایی در پیگیری وظایف خود هستید که این باعث غیرقابل اعتماد بودن از دیدگاه شریک زندگی تان می شود، برای انجام وظایف خود از سیستم یادآوری گوشی یا دیگر برنامه ها می توانید بدین منظور استفاده کنید. رفتار درمانی شناختی نیز می توانند کمک کننده باشند.
بهتر است بدانید که چنین تغییراتی باید بصورت داوطلبانه انجام شوند. مهم نیست که شریک زندگی چه میزان در انجام روش های درمانی مصر باشد، چرا که در نهایت هر دو نفر بایستی تغییر کنند. گاهی اوقات ممکن است همسر بیش فعال سیستمی را تنظیم کند که برای او به خوبی عمل کند اما در نظر همسر او ناکارآمد یا عجیب به نظر برسد. بهتر است به این نکته توجه کنید که انتقاد یا پیشنهادات در مورد چگونگی انجام این کار باعث کاهش روحیه می شود.
اگر بتوانید تاثیر بیش فعالی بزرگسالان در ازدواج و رابطه عاطفی را تشخیص دهید و آنها را در رفتار خود تعدیل کنید، می توانید ناراحتی گذشته را پشت سر بگذارید و زندگی بهتری بسازید.
تاثیر بیش فعالی در ازدواج
بسیاری از روابط عاطفی تحت تأثیر الگوهای مشابه بیش فعالی در ازدواج قرار می گیرد، به ویژه هنگامی که این اختلال تحت کنترل نباشد. زمانی که قادر به شناخت این الگوها باشید، می توانید آنها را تغییر دهید.
- مواردی که همسر بیش فعال باید آنها را در نظر داشته باشد:
بالا بردن تمرکز روزانه
بزرگترین شوک ناشی از بیش فعالی در ازدواج ، با گذر از مرحله نامزدی به ازدواج رخ می دهد. به طور معمول، فرد با مبتلا به بیش فعالی در مراحل اولیه قرار ملاقات با همسر خود، از تمرکز بالایی برخوردار است، چرا که احساس می کند همسر وی، مرکز هستی اوست. با متوقف شدن این تمرکز، رابطه به طرز چشمگیری تغییر می کند و همسر چنین فردی این مسائل را به اشتباه مرتبط با رفتار خود تلقی می کند.
در چنین مواردی شریک زندگی فرد مبتلا به ADHD باید به یاد داشته باشد که بی توجهی عمدی در کار نبوده و بایستی به دنبال راهی برای بخشیدن شریک زندگی خود باشد. احساس نادیده گرفته شدن دردناک است. با ایجاد راه هایی برای بهبود ارتباطات و صمیمیت خود و اجازه دادن به خودتان را برای سوگواری ناشی از بی توجهی، قادر به حل مستقیم این مسائل خواهید بود.
کنترل هیجانات
عصبانیت و رفتار بی ادبانه غالباً با علائم ADHD درمان نشده همراه هستند. تغییر رفتار در هر دو شریک زندگی برای داشتن یک رابطه عاطفی سالم، حیاتی است. تصور نکنید که عصبانیت یا ناامیدی در هر یک از طرفین، بخشی از ADHD است. اگر بتوانید این عصبانیت را تحت کنترل درآورید، موارد خوبی در انتظار شما خواهد بود.
باور به تاثیر بیش فعالی در ازدواج
برخی از همسران مبتلا به ADHD باور ندارند که بیش فعالی بزرگسالان در ازدواج تاثیر گذار است. این افراد معمولا بیان می کنند، “من نیازی به درمان ندارم! من خودم را همانطور که هستم دوست دارم. شما کسی هستید که من را دوست ندارید و با این رابطه مشکل دارید.” بنابراین احتمال انکار در همسران بیش فعال وجود دارد.
بنابراین اگر تصور می کنید که علت بروز مشکلات در روابط عاطفی شما ناشی از بیش فعالی نیست، بهتر است برای مدتی هم که شده فرض را بر این حالت بگذارید و از روانشناس کمک بخواهید.
2. مواردی که همسر غیر بیش فعال باید آنها را در نظر بگیرد:
سوء تعبیر علائم
از آنجایی که شما و همسرتان، تصور می کنید در حال درک کردن یکدیگر هستید، ممکن است انگیزه ها و اقدامات یکدیگر را به اشتباه تفسیر کنید. به عنوان مثال، در صورتی که بیش فعالی همسرتان تشخیص داده نشده باشد، ممکن است توجه کمی به نزدیکان و یا حتی شما نشان دهد. این رفتار ممکن است به اشتباه به اهمیت ندادن تعبیر شود، در حالی که در نتیجه کم توجهی و یا حواس پرتی اتفاق می افتد. بنابراین ممکن است احساس آسیب دیدن در رابطه به شما دست بدهد که می توانید آن را با روش های وقت گذاشتن برای یکدیگر جایگزین کنید.
جنگ های سخت
داشتن یک همسر مبتلا به بیش فعالی درمان نشده، اغلب باعث به دوش کشیدن مشکلات خانه توسط شما دارد. اگر عدم تعادل کاری برطرف نشود، شریک غیر ADHD احساس کینه کرده و تلاش بیشتر پاسخگوی مشکلات نخواهد بود. بنابراین همسر بیش فعال باید تلاش بیشتری کرده و همسر غیر بیش فعال هم باید رویکردهای غیرمعمول شریک زندگی خود را بپذیرند.
رفتارهای تکانشی
علائم بیش فعالی بزرگسالان به تنهایی تخریب کننده یک رابطه عاطفی نخواهند بود. شما می توانید با تغییر الگوهای مکالمه خود به راحتی همسر بیش فعال خود را برای شرکت در پاسخدهی دعوت کنید. برخی از راه های انجام این کار شامل صحبت کردن با جملات کوتاه تر و نوشتن یادداشت برای شریک زندگی خود است.
موکول‌کردن غر زدن‌های امروز به بعد
اگر همسر بیش فعالی دارید، احتمالاً مدام در حال نق زدن به او هستید. از آنجا که مشکل از بین بردن حواس پرتی و علائم درمان نشده بیش فعالی همسر در میان است، نه انگیزه او، بنابراین نق زدن به او در انجام کارها کمک چندانی به شما نخواهد کرد. در نتیجه همسر بیش فعال شروع به عقب نشینی کرده و به احساس تنهایی و جدایی دامن می زند. داشتن احساس شرمساری برای ناتوانی در برآورده کردن انتظارات شما، می تواند این شرایط را تقویت کند.
3. مواردی که هر دو نفر باید آنها را رعایت کنند:
والد و کودک پویا
مخرب ترین تاثیر بیش فعالی در ازدواج زمانی است که یک شریک به شخصیت والد مسئول و دیگری به عنوان کودک غیرمسئول تبدیل می شود. این امر ناشی از ناسازگاری ذاتی در ADHD درمان نشده است. از آنجا که نمی توان به همسر بیش فعال اعتماد کرد، شریک غیر بیش فعال، این کار را بر عهده می گیرد و در نتیجه باعث عصبانیت و ناامیدی در هر دو شریک زندگی می شود. پدر و مادر بودن برای یک شریک زندگی هرگز خوب نیست. با استفاده از استراتژی های پشتیبانی اختلال نقص توجه، مانند سیستم های یادآوری و دارو درمانی، می توانید این الگوها را تغییر دهید. این موارد به همسر بیش فعال اعتماد بیشتری بخشیده و وضعیت او را به عنوان یک شریک زندگی تغییر می دهد.
شما می توانید در این باره با متخصصین روانشناس طبینجا مشورت کنید.
