سندروم پاسخ التهابی سیستمیک

سایتوکاین ها یا مدیاتور التهابی مولکولهای پروتئینی بوده که از سلولهای سیستم ایمنی ترشح میشود و در طی التهابات با هدف حذف عامل آسیب رسان روی سایر سلول ها تاثیر گذاشته و روند التهابی را به جریان می اندازند. این مولکول های پروتئینی بر لنفوسیت های B اثر گذاشته و موجب فعال شدن آنها می شود و آنها را وادار به تولید پادتن در برابر عوامل بیگانه می کند. دستهای از سایتوکاین ها مستقیماً همچنین روی ماکروفاژهای بافتی اثر گذاشته و سبب افزایش ویژگی بیگانه خواری در آنها شده و از طریق التهابی که ایجاد میکنند در دفاع از بدن در برابر عوامل آسیب رسان به سیستم ایمنی کمک می کنند. سایتوکاین ها انواع مختلفی دارند که مهمترین آنها شامل اینترلوکین ها اینترفرون گاما فاکتور نکروز بافتی TNF میباشند. گاهی اوقات در پاسخ به عوامل عفونی و غیرعفونی سایتوکاین ها ترشح شده و کل سلولهای بدن را وادار به پاسخ ایمنی میکنند و در نتیجه آن یک پاسخ التهابی سیستمی در سرتاسر بدن به وقوع می پیوندد که به آن سندرم systemic response inflamatory گفته می شود.

عفونت ها و آندوتوکسین باکتری ها

عفونت ها و آندوتوکسین باکتری ها مهمترین علت سندروم پاسخ التهابی سیستمیک هستند اما علاوه بر عوامل عفونی عوامل غیر عفونی نظیر سوختگی ها، پانکراتیت ،شوک های طول کشیده، نارسایی حاد کلیه، آمبولی ریه و …میتواند سبب ایجاد این پاسخ شوند. سایتوکاین ها موجب اتصال گلبول های سفید و پلاکت ها به دیوارهای داخلی مویرگ ها شده و سبب انسداد آنها میشوند که به دنبال آن خون رسانی بافتی مختل شده و سلولها دچار هایپوکسی میشوند. تشخیص سندرم پاسخ التهابی سیستمیک به واسطه علائم و معاینات بالینی می باشد و ارکان تشخیصی شامل موارد زیر هست: ۱ _دمای بیشتر از ۳۸ درجه سانتیگراد و یا کمتر از ۳۶ درجه سانتی گراد ۲ _ضربان قلب بیشتر از ۹۰ تا در دقیقه ۳ _تعداد تنفس بیشتر از ۲۲ الی ۲۴ تا در دقیقه ۴ _تعداد گلبولهای سفید بیش از ۱۲۰۰۰ یا کمتر از ۴۰۰۰ در صورتیکه فرد دو مورد یا بیشتر از این موارد را داشته باشد دچار این سندرم می باشد. یکی از عوارض این سندرم آسیب به ارگان های حیاتی بدن و نارسایی آنهاست و بیشترین ارگانی که دچار آسیب میشود کاهش حجم ادرار و ادم تظاهر پیدا می کند. نارسایی حاد کلیه بوده که به صورت افزایش کراتینین خون و گاهاً در حدود نیمی از موارد سندرم پاسخ التهابی سیستمیک همراه با سپتی سمی (وجود باکتری در خون) بوده که در این موارد علاوه بر اقدامات حمایتی نیاز به تجویز آنتی بیوتیک هم وجود دارد. در سایر موارد هم درمان شامل رفع علل زمینه ای می باشد. با توجه به اینکه علائم این سندرم می تواند نشان دهنده مرگ قریب الوقوع باشد، درمان به موقع و انجام اقدامات لازم از اهمیت ویژهای برخوردار است.

شما میتوانید با استفاده از سامانه طبینجا بصورت آنلاین از متخصص داخلی ما نوبت بگیرید.