با توجه به همزمانی اپیدمی انفولانزا و پاندمی ویروس کووید ۱۹ رعایت نکات بهداشتی بیش از هر زمانی لازم می باشد. عفونت آنفولانزا باعث طیف وسیعی از بیماری های تنفسی می گردد که سبب ایجاد مرگ و میر و عوارض قابل توجه سالانه در اطفال می شود. ویروس آنفولانزا به سه تیپ تقسیم می‌شود: تیپ A،Bو C که ویروس A و B پاتوژن های اصلی انسانی هستند و باعث بیماری بیماریهای اپیدمیک می‌شود و ویروس نوع C عامل بروز بیماری دستگاه تنفسی فوقانی است. ویروس آنفولانزای نوع A اپیدمیولوژی پیچیده دارد که میزبان های پرنده و پستاندار را شامل می‌شود. ماهیت ژنوم ویروس اجازه می دهد تا بین ویروس حیوانی و انسانی وقتی که عفونتی همزمان وجود دارد بازآرایی رخ دهد. دوره نهفتگی بیماری ۱ تا ۴ روز است .
راه انتقال آنفولانزا
راه اصلی انتقال آنفولانزا از طریق قطرات تنفسی است و انتقال از طریق ترشحات و ایروسل های کوچک هم گزارش شده است. بزرگسالان مبتلا از یک روز قبل از شروع علائم تا ۵ الی ۷ روز بعد از شروع علائم مسری هستند . این دوره مسری بودن در کودکان به علت حجم بالای ویروس و طول مدت دفع بیشتر طولانی‌تر است. شیوع ویروس اغلب در فصول پاییز و زمستان است و گسترش آن در جامعه بسیار سریع رخ می‌دهد. در اثر آلودگی سلولهای تنفسی عملکرد مژکی این سلولها و تولید موکوس در آنها کاهش یافته و به دنبال آن شرایط برای اضافه شدن عفونت باکتریال ثانویه فراهم می شود.
علائم بالینی آنفولانزا
آغاز ناخوشی ناگهانی عموماً با تب، بدن درد ، لرز، سردرد ، کسالت، بی اشتهایی، آبریزش از بینی ، عطسه ، سرفه ، گلودرد ، سرفه های خشک از ویژگی های آنفولانزا هستند. بیش از هر ویروس دیگری ویروس آنفولانزا باعث نشانه های سیستمیک مثل تب بالا، بدن درد، کسالت و سردرد می شود. علائم برجسته ممکن است در هر جایی از دستگاه تنفسی لوکالیزه شود . درد شکم، استفراغ و اسهال ممکن است در کودکان رخ دهد که در بعضی از مطالعات دیده شده که اسهال در آنفولانزای A شایع تر از آنفولانزای B است. در شیرخواران کم سن با آنفولانزا علائم ممکن است به شکل تب بالا و ظاهر بد حال تظاهر کند و منجر به ارزیابی سریع و کامل بیمار شود . دوره معمول ناخوشی تب دار ۲ تا ۴ روز میباشد ولی سرفه ها ممکن است بیشتر باقی بماند. به علت انتقال پذیری بالای آنفولانزا سایر اعضای خانواده و افراد در تماس نزدیک با فرد آلوده اغلب ناخوشی مشابه را تجربه می‌کنند.
عوارض آنفولانزا
پنومونی یا عفونت ریه و عفونت گوش شایع‌ترین عوارض آنفولانزا در کودکان کم سن می باشند و پنومونی بعد از آنفولانزا می‌تواند یک روند ویروسی باشد و یا ثانویه به عفونت باکتریایی رخ دهد . خانم های حامله در ریسک بالای ابتلا به فرم شدید بیماری هستند.
آنفولانزا در کودکان زیر شدیدتر است :
۱. بیماریهای قلبی ریوی مثل اختلال اکتسابی دریچه قلب ، کاردیومیوپاتی و آسم
۲. سیستیک فیبروز
۳. اختلالات نورولوژیک
خانمهای حامله و نوجوانان مونث در ریسک ابتلا به آنفلوآنزای شدید هستند .
تغییرات آزمایشگاهی:
تغییرات آزمایشگاهی همراه با آنفولانزا غیر اختصاصی هستند.
پیشگیری از آنفولانزا
واکسیناسیون انفولانزا در جمعیت های هدف بهترین راه پیشگیری بیماری شدید با آنفولانزاست. توصیه به تجویز واکسن به تمام کودکان بالای ۶ ماه شده است. در کودکان زیر ۸ سالی که تا به حال واکسن آنفولانزا دریافت نکردند بهتر است به فاصله یک ماه مجدد واکسن آنفولانزا تکرار شود. بهتر است قبل از شروع فصل انفولانزا واکسن تزریق کرد تا فرصت کافی برای تولید آنتی بادی وجود داشته باشد. واکسن انفولانزا اغلب اثربخشی خوبی دارد و بیشترین عارضه آن شامل درد، قرمزی، لمس دردناک و تورم محل تزریق است .
درمان آنفولانزا
درمان آنفولانزا بیشتر حمایتی است . مصرف کافی مایعات و استراحت اجزای مهم کنترل آنفولانزا میباشند. استامینوفن یا ایبوپروفن بایستی به عنوان ضد تب به کار رود . عفونت های ثانویه باکتریایی شایع هستند و در صورت بروز باید آنتی بیوتیک مصرف شود. موارد عفونت باکتریایی وقتی مورد شک قرار می‌گیرد که تب مجدد عود کرده یا طولانی شود و یا وضعیت بالینی بیمار وخیم گردد چرا که در آنفلولانزایی که عفونی نشده باشد بعد از گذشت دو الی سه روز از آغاز بیماری احساس بهتری به کودک دست می دهد .
پیش‌آگهی:
پیش‌آگهی برای بهبودی آنفولانزا عالی است. اگر چه بازگشت کامل به میزان نرمال فعالیت و رفع سرفه به هفته‌ها وقت نیاز دارد. هرچند آنفولانزای شدید همراه با بستری شدن و مرگ در کودکان سالم هم گزارش شده است.
شما میتوانید با استفاده از سامانه طبینجا بصورت آنلاین از متخصص عفونی ما نوبت بگبربد.
