چشم چرانی شامل برانگیختگی جنسی با تماشای فرد ناآگاهی است که لباس خود را در آورده، برهنه شده یا در حال فعالیت جنسی است. این علاقه معمولاً بیشتر در عمل تماشا کردن خلاصه می شود. شخصی که تماشا می کند چشم چران نامیده می شود، اما ممکن است بشنوید که به طور اتفاقی او با عناوین دیگری صدا زده شود.
یک عنصر کلیدی چشم چرانی این است که شخص مورد تماشا از اینکه زیر نظر قرار گرفته اطلاعی ندارد. بنابراین فرد مورد تماشا معمولاً در مکانی قرار دارد که انتظارات معقولی از حریم خصوصی دارد، مانند خانه یا سایر مناطق خصوصی.
پیشنهاد مطالعه: رابطه‌ی جنسی کینکی
اختلال تماشاگری جنسی چیست؟
در چشم چرانی عمل مشاهده یا نگاه کردن است که باعث برانگیختگی جنسی می گردد نه رابطه جنسی با فرد مورد تماشا. افراد تماشاچی به دنبال تماس جنسی با افراد مورد مشاهده نیستند.
اختلال تماشاگری جنسی معمولاً در دوران نوجوانی یا اوایل بزرگسالی آغاز می شود. درجات رایج از تماشاگری جنسی بیشتر در میان پسران و مردان وجود دارد، اما شدت آنها در میان زنان بیشتر است. جامعه اغلب اشکال خفیف این رفتار را زمانی که بزرگسالان از انجام این کار ناراضی نباشند، عادی می‌داند.
بهتر است به این موضوع توجه داشته باشید که مشاهده تصاویر و نمایش های غیراخلاقی جنسی، که اکنون به طور گسترده در فضای اینترنت در دسترس است، اختلال تماشاگری جنسی تلقی نمی شود. چرا که فاقد عنصر مشاهده مخفیانه بوده و مشخصه اصله تماشاگران جنسی می باشد.
اختلال تماشاگری جنسی یکی از شایع ترین انواع پارافیلیا است و در بین مردان بسیار شایع تر است.
زمانی که چشم چرانی یک اختلال باشد، تماشاگران جنسی زمان زیادی را صرف جستجوی فرصت‌های تماشا می‌کنند. در نتیجه ممکن است از جنبه های مهم زندگی خود غافل شده و به مسئولیت های خود عمل نکنند. تماشاگری جنسی ممکن است به روش ترجیحی فعالیت جنسی تبدیل شود در نتیجه ساعت های بی شماری را صرف تماشا کنند.
علائم اختلال تماشاگری جنسی
- اکثر چشم چران ها به اختلال تماشاگری جنسی مبتلا نیستند.
- پزشکان زمانی اختلال تماشای جنسی را تشخیص می‌دهند که افراد به دلیل رفتارشان احساس ناراحتی زیادی می‌کنند یا توانایی عملکرد بهترشان را از دست داده و یا بدون میل و رضایت افراد دست به این کار می زنند.
تشخیص مرد چشم چران
پزشکان براساس ارزیابی معیارهای خاصی این اختلال را تشخیص می دهند.
افراد مکرراً و شدیداً با مشاهده یک فرد برهنه که از امنیت محیط اطراف خود مطمئن بوده یا مشغول فعالیت جنسی است، برانگیخته می‌شوند. این برانگیختگی به صورت فانتزی های جنسی، تمایلات یا رفتار بیان می‌شود.
این افراد به مدت 6 ماه یا بیشتر دچار این شرایط هستند. مقاله بیش فعالی جنسی را نیز مطالعه کنید.
درمان چشم چرانی
این افراد معمولا بعد از شکایت های واصله از آنها وارد پروسه درمانی می گردند. گزینه های درمانی شامل روان درمانی، گروه های حمایتی و داروهای ضد افسردگی به نام مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) می شود.
در صورتی که داروهای انتخابی بی اثر بوده و اختلال شدید باشد، ممکن است از داروهایی برای کاهش سطح تستوسترون و در نتیجه میل جنسی استفاده شود. این داروها شامل لوپرولید و مدروکسی پروژسترون استات است.
افراد باید رضایت آگاهانه خود را با استفاده از این داروها اعلام کنند و پزشکان به طور دوره ای آزمایش خون را برای نظارت بر اثرات دارو بر عملکرد کبد و همچنین سایر آزمایش ها از جمله آزمایش تراکم استخوان و آزمایش خون برای اندازه گیری سطح تستوسترون انجام می دهند.
چه زمانی باید به دکتر مراجعه کنیم؟
اگر با این فکر برانگیخته شده‌اید که فردی را از دور نگاه کنید که لباس‌های خود را درآورده یا مشغول رابطه جنسی است، احتمال وجود اختلال چشم چرانی در شما وجود دارد. نگاه کردن به این وضعیت ها چیزی نیست که در مورد آن احساس ناراحتی کنید.
با این حال، چشم چرانی گهگاه زمانی مشکل ساز می شود که اقداماتی را انجام دهید که حق رضایت یک فرد یا انتظار او از حریم خصوصی را نقض می کند. این علایق همچنین ممکن است زمانی مشکل ساز شوند که متوجه شوید قادر به کنترل آنها نیستید.
این اختلال زمانی نگران کننده است که:
- شروع به فیلمبرداری یا عکاسی بدون اجازه از شخص دیگری کنید.
- زمانی که قادر به انجام این رفتارها نباشید، احساس نا امیدی یا استرس کنید.
- بدون تماشای دیگران قادر به تحریک جنسی نباشید.
- قادر به مقاومت در برابر فعالیت های این چنینی نباشید، حتی زمانی که برای رفاه شما خطرناک هستند.
در صورتی که نیاز به مشاوره محرمانه با یک متخصص دارید می توانید با روانپزشکان طبینجا بصورت آنلاین مشورت نمایید.
