پولیپ های بینی و درمان آن

پولیپ های بینی تومورهای خوش خیم پایه داری هستند که به علت ادم، احتقان و التهاب مزمن مخاط بینی ایجاد می شوند. پولیپ های بینی معمولاً از سینوس اتموئید منشاء می‌گیرند و در مئاتوس میانی بینی مشاهده می شوند ولی به ندرت داخل سینوس ماگزیلاری هستند و می‌توانند به داخل نازوفارنکس گسترش یابند که تحت عنوان پولیپ انتروکوآنال نامیده می شوند. میزان پولیپ های بینی در جمعیت عمومی بین ۰.۲ تا یک درصد تخمین زده می‌شود و همچنین بروز آن با افزایش سن افزایش می یابد. پولیپ های داخل نازوفارنکس ۴ تا ۶ درصد کل پولیپ های جمعیت عمومی را شامل می شود اما در کودکان درصد آنها بیشتر است و تقریبا یک سوم موارد را این پولیپ ها تشکیل می دهند.  پولیپ های بزرگ و متعدد سبب انسداد مجاری بینی می‌شوند.‌ پولیپ های سینوس اتموئید متعدد و کوچک هستند در صورتی که پولیپ های سینوس ماگزیلاری بزرگ و معمولاً منفرد هستند.

بیماری های همراه پولیپ بینی

فیبروز کیستیک شایع‌ترین علت بروز پولیپوز بینی در کودکان است و در حدود ۵۰ درصد بیماران مبتلا به فیبروز کیستیک، پولیپ انسداد دهنده بینی را تجربه می‌کنند. در صورتی که در کودکانی که به فیبروز کیستیک مبتلا نبوده اند این حالت به ندرت اتفاق می افتد. در تمام کودکان کمتر از ۱۲ سال مبتلا به پولیپور بینی می بایست بیماری فیبروز کیستیک را حتی در غیاب علائم تنفسی و گوارشی تیپیک بیماری در نظر گرفت. بیمار مبتلا به فیبروز کیستیک با جهش های شدید، ریسک بالایی برای پولیپ های بینی دارند .همچنین پولیپوز بینی با سینوزیت مزمن و رنیت آلرژیک ارتباط دارد.

علائم بالینی پولیپ بینی

علائم برجسته پولیپ بینی شامل انسداد بینی ، تو دماغی صحبت کردن و تنفس از طریق دهان می باشد. ترشحات شدید مخاطی یا چرکی یکطرفه نیز ممکن است وجود داشته باشد. در معاینه بینی، توده براق خاکستری رنگ و انگور مانند به صورت فشرده بین توربینت های بینی و سپتوم بینی دیده می‌شود.

تشخیص پولیپ بینی

معاینه بینی خارجی و رینوسکوپی انجام می‌شود. پولیپ های اتموئید به سادگی از بافت پر عروق توربینت ها که قرمز یا صورتی رنگ است قابل افتراق است. در صورتی که پولیپ های اتموئید برای مدت طولانی در بینی کودک باشند باعث پهن شدن پل بینی و ساییده شدن ساختمان های استخوانی مجاور خواهند شد. سی تی اسکن قسمت میانی صورت به عنوان یک کلید تشخیص بوده و جهت برنامه درمان جراحی استفاده می‌شود.

درمان پولیپ بینی

استفاده از داروهای ضد احتقان موضعی یا سیستمیک هرچند به علت کاهش ادم مخاطی با بهبود علائم بیماری همراه است ولی معمولاً سبب تحلیل پولیپ نخواهد شد. اسپری های استروئیدی یا کورتونی داخل بینی و گاهی اوقات استروئیدهای سیستمیک می‌توانند باعث تحلیل رفتن پولیپ همراه با رفع علائم انسدادی شوند و در کودکان مبتلا به فیبروز کیستیک و در بالغینی که پولیپ های بینی دارند، موثر باشند. به نظر می‌رسد درمان استروئیدی موضعی بینی شامل فلوتیکازون ، مومتازون و بودزوناید در بهبود علائم بینی نتیجه بخش باشند. داکسی‌سیکلین تاثیر قابل توجهی در سایز پولیپ های بینی ، علائم بینی و نشانه های مخاطی و سیستمیک التهاب دارد. اگر انسداد کامل، آبریزش بینی غیر قابل کنترل یا تغییر شکل بینی ظاهر شود پولیپ ها باید با عمل جراحی برداشته شوند. اگر مکانیسم ایجاد کننده زمینه ای قابل برطرف شدن مانند فیبروز کیستیک نباشد، ممکن است پولیپ ها مجدداً برگردند . جراحی اندوسکوپی عملکردی سینوس شرایطی را برای خارج شدن کاملتر پولیپ و درمان سایر بیماری های مربوط به بینی فراهم می کند و در بعضی موارد نیاز به عمل‌های جراحی مکرر را کاهش می دهد. وقتی که بهبودی پس از جراحی شروع می شود به منظور پیشگیری از عود باید از اسپری های بینی استروئیدی استفاده کرد. پولیپ های نازوفارنکس به درمان دارویی پاسخ نمی دهند و می بایست توسط عمل جراحی خارج شوند.

پیشنهاد مطالعه : روش خانگی درمان گرفتگی بینی

شما میتوانید با استفاده از سامانه طبینجا بصورت آنلاین از متخصص گوش و حلق و بینی ما نوبت بگیرید.