تکانشگری جنسی

افراد مبتلا به تکانشگری جنسی نمی توانند رفتار جنسی خود را کنترل کنند و احساس می کنند وادار می شوند به فعالیت جنسی مکرر و کورکورانه بپردازند. برخی از متخصصان معتقدند که دسترسی راحت به مسایل جنسی در اینترنت برخی افراد را به سمت دنیایی کشانده است که در آن نومیدانه به دنبال ارضای جنسی هستند مانند دیدن تصاویر جنسی به صورت اعتیادآور، شرکت کردن در اتاق های گپ زدن درباره سکس یا تماس گرفتن با سایر افرادی که به دنبال رویارویی های جنسی متعدد هستند. افراد مبتلا به تکانشگری جنسی، به میل جنسی اشتغال ذهنی دارند. احساس می کنند به صورت کنترل ناپذیری به سمت رویارویی های جنسی کشیده می شوند که بعدا احساس پشیمانی می کنند. در این شرایط فرد تسلیم نیاز به آمیزش جنسی می شود. افراد مبتلا به تکانشگری جنسی احساس می کنند که نمی توانند تعداد رویارویی های جنسی خود و حتی موقعیت هایی که در آن ها رفتار جنسی را آغاز می کنند، کنترل کنند. آن ها قبل از پرداختن به فعالیت جنسی، تنش زیادی احساس می کنند. اصطلاحاتی مانند (اعتیاد جنسی)، (تکانشگري جنسی) و (وابستگی جنسی) نیز براي توصیف این اختلال به کار برده می شود که بیانگر تاثیر فراگیر سایق جنسی بر زندگی این افراد است. رفتار غیر قابل کنترل افراد مبتلا به تکانشگری جنسی در توانایی انجام دادن مسوولیت های اجتماعی و شغلی آن ها اختلال ایجاد می کند و موقعیت اجتماعی آن ها را به خطر می اندازد. آن ها بعد از روابط جنسی از رفتارشان شدیدا احساس ناراحتی می کنند و به احتمال زیاد احساس غمگینی، نا امیدی و شرمندگی می کنند. گرچه تعداد کمی از آن ها نیاز مداومی به استمنا کردن دارند، اغلب به دنبال شریکان جنسی می گردند و معمولا با افرادی آمیزش جنسی می کنند که آن ها را نمی شناسند و برای شناختن آن ها اهمیتی نیز قایل نیستند. یکی از اولین تحقیقات مشروح درباره تکانشگری جنسی با نمونه ایی متشکل از مردان انجام شد. در این گروه، افراد مبتلا به تکانشگری جنسی، به طور متوسط هر ماه بیش از 29 شریک جنسی و بیش از 2000 رویارویی جنسی در طول عمرشان داشتند. آن ها غالبا در محیط هاي عمومی به دنبال آمیزش جنسی بودند و همراه با آمیزش جنسی، الکل مصرف می کردند و معمولا سابقه رابطه طولانی مدت ناچیزی داشتند. گرچه این اختلال در مردان شایع تر است اما زنان نیز به این اختلال مبتلا هستند و آن را به صورت های متفاوتی ابراز می کنند، زنان در پذیرا بودن خود به روابط جنسی منفعل تر هستند در حالی که مردان به احتمال زیاد بهره کش و تهاجمی هستند. افراد مبتلا به تکانشگری جنسی عموما به اختلال همزیست مانند افسردگی یا سو مصرف مواد نیز دچار هستند. برخی از افراد مبتلا به نشانه های تجزیه ایی مرتبط با تکانشگری جنسی دچار هستند. آن ها می گویند به حالت دگرگون هشیاری وارد می شوند حتی زمانی که در اینترنت به دنبال تحریک جنسی هستند. درمان اختلالی چون تکانشگری جنسی که به صورت بالقوه خطرناك است، به رویکردی جامع برای شناختن و درمان آن نیاز دارد.مدل زیستی-روانی- اجتماعی نقطه ایی عالی براي چنین رویکرد یکپارچه ایی است. افرادی که در محدوده دیدگاه زیستی کار می کنند، معتقدند تکانشگری جنسی با سایر اعتیادهایی که مبنای زیست-شیمیایی مشابه دارند، قابل مقایسه است. با این حال پژوهشگران برای آگاهی از منشا تکانشگری جنسی عمدتا روی ریشه های این اختلال در تجربیات اوایل زندگی فرد تمرکز کرده اند. چند تن از پژوهشگران، رفتار اعتیاد جنسی را به صورت اختلال در صمیمیت در نظر گرفته اند که به تجربیات دلبستگی اولیه بر می گردد. طبق این دیدگاه رابطه معیوب بین طفل و مراقب می تواند باعث شود برخی افراد هنگام بزرگسالی در تنطیم کردن عاطفه شان مشکل داشته باشند.در نتیجه آن ها در چرخه ایی وسواسی گیر می کنند که در آن می کوشند به خودشان آرامش دهند و کشمکش های درونی را با انجام دادن رفتارهای جنسی تنظیم کنند. متاسفانه چنین تلاش هایی، شرم و آشفتگی عاطفه بیش تری به وجود می آورد. زندگی کردن در محیط خانوادگی بهره کش یکی از عوامل مهمی است که فرد را برای چنین رفتاری آماده می کند. در بزرگسالی، زمانی که فرد مقصر از میل جنسی به عنوان فعالیت خصمانه ایی که به سمت شریک جنسی هدایت شده است، استفاده می کند، این رابطه خشونت با میل جنسی ادامه می یابد. مانند سایر اختلال های طیف وسواس فکری- عملی، تکانشگری جنسی به داروهای بازدارنده جذب مجدد سروتونین جواب می دهد. درمان تکانشگری جنسی مستلزم ترکیبی از عناصرروان شناختی است که از رویکردهای بینش گرا، رفتاری، و سیستم های خانواده به دست آمده باشد.

درمان بینش گرا

درمان بینش گرا روی برملا کردن تعارضات زیربنایی که رفتار را برانگیخته می کنند تمرکز دارد. درمانگر به درمانجو کمک می کند یاد بگیرد چگونه عاطفه خود را تنظیم کند و روابط جنسی سازگارانه برقرار نماید. فنون رفتاری این روش ها را شامل می شوند: شرطی کردن آزارنده نا آشکار، حساسیت زدایی تجسمی و قرارداد رفتاری. اگر تکانشگری جنسی با اختلال های روانی دیگری مانند اختلال خلقی، یا اختلال وسواس فکری – عملی ارتباط داشته باشد، درمان این اختلال ها همراه با داروها موجه است.خانواده درمانی و زوج درمانی هم برای درمان جویانی که رفتار جنسی افراطی شان در بستر روابط نزدیک بلند مدت روی می دهد، عنصر مهمی است. درگیر کردن به موقع شریکان جنسی در این فرآیند، برای موفقیت مداخله، حیاتی می باشد.

شما میتوانید با استفاده از سامانه طبینجا بصورت آنلاین از روانشناس ما نوبت بگیرید.