سرطان در بیماران کمتر از 20 سال ناشایع است، با شیوع سالیانه 19 مورد در هر 100 هزار کودک 0 تا 19 ساله که البته تنها حدود 1 درصد از همه موارد جدید سرطان را در ایالت متحده شامل می شود. احتمال بقای 5 ساله در همه گروه های سنی 0 تا 19 سال از میزان 61 درصد در سال 1977 به 83 درصد در سال 2010 افزایش یافته است.
سرطان های بدخیم
سرطان های بدخیم هنوز بعنوان یک علت مربوط به بیماری منجر به مرگ حدود 12 درصد در کودکان 1 تا 19 سال محسوب می شود. سالیانه حدود 1800 تا 1900 مرگ مربوط به سرطان در کودکان 1 تا 19 سال در ایالت متحده رخ می دهد. سهم نسبی سرطان در مرگ و میر کودکان زیر یک سال و بالغین 15 تا 19 ساله کمتر از کودکان رده سنی 1 تا 14 است. بعد از گذشت 3.5 دهه از اقدامات درمانی و نقش افرین مطالعات بالینی پیشرفت های مهمی در درصد بالایی از بیماران حاصل شده است. کارآزمایی های بالینی مشترک چندین مرکز تحقیقات، روش های درمانی و تحقیقاتی جدیدی را به منظور افزایش میزان بقا و کاهش عوارض دیررس وابسته به درمان در دست بررسی دارند. به دلیل افزایش میزان بقای بیماران تحقیقات بالینی بیشتر بر روی کیفیت زندگی نجات باختگان و عوارض دیررس ناشی از درمان برای کودکان در قید حیات که به سن بلوغ رسیده اند و در دوران کودکی مبتلا شده اند متمرکز می باشد.
شایعترین سرطان ها در کودکان
سرطان های کودکان بطور قابل ملاحضه ای از نظر پیش آگهی، بافت شناسی و محل تومور با بدخیمی های بزرگسالان تفاوت دارند. سرطان های خونی مثل لوسمی و لنفوم تقریبا 40 درصد، سرطان های سیستم عصبی حدود 30 درصد، تومورهای جنینی و سارکوم ها حدود 10 درصد از تقسیم بندی های سرطان دوران کودکی را تشکیل می دهند. برعکس تومور اپیتلیالی اعضا توپر مثل ریه، روده بزرگ، پستان و پروستات در بزرگسالان شایع هستند و بدخیمی های نادر کودکان هستند. برخلاف الگوی میزان بروز سرطان ها در بزرگسالان که با افزایش سن به سرعت افزایش می یابد، طی دوره رشد و تکامل تفاوت به نسبت زیادی در سن ابتلا وجود دارد : با دو حداکثر سنی، یکی در ایتدای کودکی و دیگری در سن بلوغ. طی اولین سال زندگی تومورهای رویانی مانند نوروبلاستوم، نفروبلاستوم، رتینوبلاستوم، رابدومیوسارکوم ، هپاتوبلاستوم و مدولوبلاستوم شایع تر است. این تومورها در کودکان بزرگتر که روند تکامل و تمایز سلولی به صورت قابل توجهی آهسته تر شده است به مراتب کمتر اتفاق می افتد و در ضمن وقوع شان در بزرگسالان به شدت غیرمعمول است. مجموع تومورهای رویانی با لوسمی جاد، لنفوم غیرهوچکینی و گلیوم ها با حداکثر شیوع سنی 2 تا 5 سال شایعترین سرطان های کودکی و بلوغ را شامل می شوند. با توجه به سن کودکان بخصوص بعد از بلوغ، بروز بدخیمی های استخوان، بیماری هوچکین، کارسینوم های تخمدان و بیضه و انواع مختلف کارسینوم ها افزایش می یابد. بنظر می رسد که سن بلوغ یک دوره انتقالی بین سرطان های بین سرطان های شایع ابتدای کودکی و کارسینوم های مختص دوره بزرگسالی است. همچنین میزان شیوع به عواملی مانند جنس (به طور عموم پسران بیشتر از دختران)، نژاد(شیوع بیشتر در سفید پوستان) و بین کشورها متفاوت می باشد.
اختلالات ژنتیکی و سرطان
هرچند تعدادی از حالات ژنتیکی همراه با افزایش خطر ابتلا به سرطان در کودکان هستند اما تصور می شود این حالت در کمتر از 5 درصد کل موارد سرطان اتفاق می افتد. برجسته ترین حالات ژنتیکی که موجب استعداد ابتلا به سرطان در کودکان می شوند شامل این موارد هستند : نوروفیبروماتوز نوع 1 و 2، سندرم داون، توبروس اسکلروزیس، آتاکسی تلانژکتازی.
عوامل موثر در وقوع سرطان
متخصصین اطفال این فرصت را دارند که با اموزش کودکان و نوجوانان و والدینشان وسیله ای برای پیشگیری از سرطان باشند. تنها برخی از عوامل محیطی موثر در ایجاد سرطان کودکان کشف شده اند که اجتناب پذیر می باشند. به عنوان مثال ایمنی زایی علیه هپاتیت B احتمال ابتلا به کنسر کبد (کترسیندم هپاتوسلولار) را در دوران کودکی و نوجوانی کاهش می دهد و یا مثال دیگر واکسیناسیون HPV که جهت مقابله به سرطان سرویکس انجام می شود. ارتباطات موجود بین مواجهه با اشعه در تصویر برداری های تشخیصی و ایجاد بدخیمی های ناشی از ان هم از نگرانی های بزرگ در کودکان می باشد. دستورالعمل هایی بعنوان موارد استفاده بی خطر از تصویر برداری ها تشخیصی در کودکان در دست ارزیابی می باشد. یک هدف علم پزشکی کودکان، اموزش کودکانی به منظور تطابق شیوه های زندگی سالم به منظور کاهش خطر ابتلا به سرطان می باشد، بطور مثال پرهیز از استعمال تنباکو، الکل، غذاهای پرچربی و چاقی. پیش تر هم این عادات آموزش داده شده و مزیت مهمتر آن طول عمر است و این که در دوران نوجوانی هم مستمر وجود داشته باشد.
شما میتوانید با استفاده از سامانه طبینجا بصورت آنلاین از متخصص کودک ما نوبت بگیرید.
