لیومیوم یا فیبروم رحمی از شایعترین تومورهاي خوش خیم لگنی با منشاء سلولهاي عضلانی میومتر است و شیوع آن بین ۲۵ تا ۷۷ درصد می باشد. شیوع ابتلا به فیبروم رحمی با افزایش سن کاهش می یابد. هنوز علل دقیق ایجاد فیبروم های رحمی مشخص نشده اند اما دو فرضیه ژنتیک و اختلالات هورمونی برای ابتلا به فیبدروم مطرح شده اند. از عوامل خطر موثر در ایجاد و رشد لیومیوم می توان چاقی، فاکتورهاي تولید مثلی نظیر نولی پاریتی، پایین بودن سن در اولین بارداري، فاصله بیش از 5 سال از آخرین بارداري، منارك زودرس، سابقه بستن لوله هاي رحمی، سیکل قاعدگی بیشتر از 30 روز و طول قاعدگی بیشتر از 6 روز، دیابت و پر فشاري خون را نام برد. همچنین عفونتهاي رحمی نظیر بیماریهاي التهابی لگن، عفونت کلامیدیایی، عفونت رحمی ناشی از دستگاه داخل رحمی IUD و صدمات وارده به رحم نیز از عوامل خطر دیگر می باشند.
علائم فیبروم رحمی
1. خونریزی غیر طبیعی
شایعترین علامت ابتلا به فیبروم رحمی خونریزی عیر طبیعی از واژن است. فیبروم می تواند باعث افزایش بیش از حد خونریزی حین قاعدگی، طولانی شدن قاعدگی و یا خونریزی بین سیکل یا حتی مشاهده لخته خون در قاعدگی شود.
2. درد یا فشار لگنی
فیبروم های بزرگ با فشار به احشای مجاور در لگن سبب بروز درد و یا احساس فشار در لگن می شوند. اکثر بیمارانی که فیبروم دارند درد لگنی را تجربه می کنند. فشار لگنی ممکن است منجر به تکرر ادرار و یا یبوست شود.
3. نازایی
تخمک لقاح یافته پس از عبور از لوله فالوپ وارد رحم شده و سپس به دیواره رحمی که از قبل برای پذیرش آن آماده شده است می چسبد و شروع به رشد می کند. فیبروم های بزرگ رحمی مانع از اتصال تخمک لقاح یافته به دیواره رحم شده و یا در صورت اتصال تخمک، مانع از افزایش سایز جنین شده و منجر به سقط می شود.
تشخیص میوم رحمی
تشخیص میوم رحمی با انجام سونوگرافی، هیستروسکوپی و یا لاپاروسکوپی انجام می گیرد.
درمان فیبروم رحم
برای درمان فیبروم از دو روش دارودرمانی و جراحی استفاده می شود. دارودرمانی فیبروم درمان قطعی فیبروم نیست. در این حالت داروهایی هورمونی به مریض داده می شود تا سایز فیبروم ها کاهش یابد. درعرض 9 ماه بعد از مصرف دارو حجم رحم به میزان 42 تا 22 درصد کاهش می یابد اما در اکثر موارد 9 تا 1 ماه بعد از قطع دارو اندازه تومور و رحم به میزان قبل از درمان بر می گردد. درمان جراحی فیبروم به دو روش هیسترکتومی و یا میومکتومی انجام می گیرد. در روش هیسترکتومی کل رحم به همراه میوم ها برداشته می شود. این روش بیشتر در زنانی کاربرد دارد که تمایلی به بارداری ندارند. در روش میومکتومی، طی جراحی فقط میوم ها خارج می شوند. این روش بیشتر در زنانی کاربرد دارد که تعداد میوم ها کم بوده و یا تمایل به بارداری و حفظ رحم دارند.
شما میتوانید با استفاده از سامانه طبینجا بصورت آنلاین از متخصص زنان و زایمان ما نوبت بگیرید.
