میل به کندن مو، که در افراد مبتلا به اختلال وسواس موکنی به صورت بی اختیار در می آید، رفتاری غیر عادی به نظر می رسد. موکنی در برخی افراد به صورت وسواسی در می آید و باعث می شود که آن ها به قدری در مورد کندن موی خود اشتغال ذهنی داشته باشند که از این واقعیت غافل شوند که به ظاهر خود لطمه می زنند. این افراد مکررا موی خود را می کنند طوری که باعث می شود مقدار زیادی از موی خود را از دست بدهند. فرد مبتلا به وسواس موکنی بلافاصله قبل از کندن مو یا زمانی که سعی دارد در برابر میل به کندن مو مقاومت کند، تنش زیادی را احساس می کند. تجربه کندن مو به احساس آرامش، لذت یا ارضا منجر می شود. افراد مبتلا از رفتار غیر قابل کنترل خود ناراحت هستند و امکان دارد احساس کنند که عملکرد اجتماعی، شغلی یا زمینه های دیگر عملکرد آن ها به علت این اختلال، مختل شده است. آن ها احساس می کنند نمی توانند این رفتار را متوقف کنند حتی زمانی که موکنی به تکه هاي تاسی و از دست دادن ابروها، مزگان و…منجر شود. در موارد افراطی برخی افراد بعد از کندن مو آن را می بلعند و با این کار در معرض خطر سخت شدن مو در معده یا روده قرار می گیرند. افراد مبتلا به این اختلال مخفیانه و فقط زمانی که تنها هستند موکنی می کنند. علاقه به موکنی در برخی افراد از موی بدن خودشان فراتر می رود و آن ها موی دیگران، حیوانات دست آموز، عروسک ها و اجسامی چون فرش و پولیور را می کنند. حتی زمانی که شواهد آشکار جسمانی از موکنی عمدی حکایت دارند، افراد مبتلا انکار می کنند که به چنین رفتاری می پردازند. آن ها با پوشیدن کلاه یا آرایش کردن مو به صورتی که لکه هاي تاسی را بپوشاند، آسیبی را که به خود وارد کرده اند پنهان می کنند. میزان شیوع این اختلال 1 تا 2 درصد جمعیت برآورد شده است اما برخی از آمارها از 5 درصد میزان شیوع خصوصا در بین نوجوانان و جوانان زن حکایت دارند. این اختلال در برخی از افراد نسبتا زودگذر است در حالی که در برخی دیگر چند دهه ادامه می یابد. وسواس موکنی اغلب با اختلال های دیگری از جمله افسردگی، اختلال وسواس فکری- عملی، سو مصرف مواد یا اختلال خوردن همراه است. امکان دارد این اختلال ها فرد را به سمت درمان بکشد و در جریان درمان، وسواس موکنی برملا شود.
درمان
درمان های دارویی درمان های شناختی رفتاری
شما میتوانید با استفاده از سامانه طبینجا بصورت آنلاین از متخصص روانشناس ما نوبت بگیرید.
