در یک شیرخوار، دو سوم خارجی مجرای گوش غضروفی بوده و یک سوم داخلی ان استخوانی می باشد. در یک کودک بزرگتر و یک فرد بزرگسال تنها یک سوم خارجی گوش غضروفی می باشد. پوست در ناحیه غضروفی حاوی فولیکول های مو، غدد سباسه و غدد آپوکرین می باشد. ترشحات بسیار چسبناک غدد سباسه و ترشحات ابکی و رنگدانه غدد آپوکرین با سلولهای پوسته پوسته شده سطحی پوست ترکیب شده و سرومن یا واکس گوش را تشکیل می دهند که یک پوشش محافظ مومی و ضد اب می باشد. فلور نرمال یا باکتری های همزیست و نرمال مجرای خارجی گوش عمدتا حاوی باکتریهای هوازی بوده که شامل استافیلوکوک های کواگولاز منفی، کورینه باکتریوم و گاهی استافیلوکوک اورئوس می باشد.
مرطوب شدن بیش از حد گوش
مرطوب شدن بیش از حد (شنا کردن، حمام گرفتن، افزایش رطوبت محیط )، خشکی (پوست خشک مجرا و فقدان سرومن) ، وجود سایر آسیب های پوستی (عفونت قبلی ، اگزما) و ضربه و پارگی (با انگشت یا گوش پاک کن) پوست مجرا را نسبت به عفونت توسط فلور نرمال یا باکتریهای خارجی آسیب پذیر می نماید و زمینه عفونت کانال گوش را فراهم می کند.
علت عفونت کانال گوش
عفونت کانال گوش یا اوتیت خارجی که نام دیگر ان گوش شناگران می باشد (اگرچه می تواند در مواقعی غیر از شنا کردن نیز ایجاد شود ) بطور شایع توسط سودوموناس آئروژیناز ایجاد می گردد اما استاف اورئوس و سایر باکتری ها از جمله انتروباکتر یا کلبسیلا و قارچ هایی مانند کاندیدا نیز ممکن است عامل اوتیت باشند. اوتیت خارجی از آسیب و قرار گرفتن در رطوبت به شکل مزمن در مجرا (پاک نکردن گوش بعد از حمام یا شنا کردن) ایجاد می شود. از دست رفتن سرومن محافظت کننده ممکن است نقش داشته باشد و همینطور ضربه اما فشرده شدن سرومن همراه با گیرافتادن اب نیز می تواند سبب ایجاد عفونت شود. التهاب مجرای گوش به دلیل ویروس هرپس و اگزما نیز می تواند فرد را مستعد به اوتیت خارجی نماید.
علایم بالینی:
علامت اصلی درد حاد گوش می باشد که اغلب شدید بوده و با دستکاری نمودن لاله گوش یا فشار بر روی تراگوس و حرکت فک تشدید می شود. شدت درد ممکن است با میزان التهاب نامتناسب باشد زیرا پوست مجرای خارجی گوش به سختی به غضروف زیرین خود چسبیده است. خارش اغلب پیش زمینه درد می باشد و معمولا مشخصه التهاب مزمن مجرا یا اوتیت خارجی حاد بهبود یافته می باشد. کاهش شنوایی از نوع هدایتی ممکن است در نتیجه تورم پوست مجرا و پرده گوش ، ترشحات چرکی یا ضخیم شدن پوست مجرا همراه با اوتیت خارجی مزمن ایجاد شود.
علایم برجسته بیماری حاد گوش
تورم مجرای گوش، قرمزی و ترشحات غلیظ و زیاد از علایم برجسته بیماری حاد می باشند. سرومن و ترشحات گوش برخلاف همیشه که زرد و سفت است قوامی نرم و رنگی سفید پیدا می کند. مجرا اغلب به حدی دردناک و متورم است که تمام مجرای گوش و پرده قابل رویت نمی باشد و معاینه کامل با اتوسکوپ(وسیله معاینه گوش) ممکن است تا زمان فروکش بیماری ممکن نباشد. سایر یافته های معاینه ممکن است شامل گره های لنفاوی قابل لمس و دردناک در ناحیه اطراف گوش و قرمزی و تورم لاله گوش و پوست اطراف گوش باشد.
بیماری های مشابه:
درد راجعه گوش ممکن است ناشی از بیماری های سینوس های اطراف بینی، دندان ها، حلق ، غده پاروتید، گردن و تیروئید و اعصاب مغزی باشد.
درمان عفونت گوش
یک انتی بیوتیک مخصوص گوش و قطره کورتیکواستروئید اغلب توصیه می شوند. ترکیبات موضعی حاوی استیک اسید با یا بدون هیدروکورتیزون یا نئومایسین و کورتیکواستروئید ها در درمان اکثر موارد اوتیت خارجی حاد بسیار موثر می باشند. ترکیبات جدید تر از قطره های گوش مانند افلوکساسین یا سیپروفلوکساسین ارجح بوده. اگر تورم مجرا قابل ملاحظه باشد ممکن است بیمار نیاز به مراجعه به یک متخصص داشته باشد تا مجرا را تمیز نموده و در صورت امکان یک فیتیله در مجرا قرار دهد. میتوان یک فیتیله را درون مجرای گوش قرار داده و انتی بیوتیک های موضعی را بر روی فیتیله 3 بار در روز به کار برد و بعد از گذشت دو تا سه روز فیتیله را برداشت که در این زمان معمولا تورم مجرای گوش به طور قابل ملاحظه ای بهبود یافته است سپس انتی بیوتیک های موضعی با چکاندن مستقیم داخل مجرای گوش ادامه می یابند. هنگامی که درد شدید باشد ضد دردهای خوراکی مانند بروفن ممکن است برای چند روز ضرورت یابند. در بیماران مبتلا به اوتیت خارجی شدید یا راجعه ارزیابی دقیق برای بیماری زمینه ای باید صورت گیرد.
پیشگیری از عفونت گوش
طی مرحله حاد اوتیت خارجی بیماران نباید شنا کنند و هنگام حمام کردن، گوش ها باید از تماس با اب زیاد محافظت شوند. ممکن است از یک سشوار مو بعنوان یک روش پیشگیری برای برطرف نمودن رطوبت از گوش پس از شنا کردن استفاده شود.
شما میتوانید با استفاده از سامانه طبینجا بصورت آنلاین از متخصص کودک ما نوبت بگیرید.
