عفونت ادراری در دوران بارداری

عفونت های شایع در زنان

عفونت ادراری یکی از عفونت های شایع در زنان است که به دلیل رشد میکروب ها در مثانه، بروز پیدا می کند. دستگاه ادراری شامل کلیه ها، جالب، مثانه و پیشابراه است.

کلیه ها وظیفه ترشح ادرار را بر عهده دارند، حالب ها ادرار را در مثانه جمع می کنند و سرانجام ادرار از طریق پیشابراه تخلیه می شود. عفونت ادراری ممکن است به صورت سطحی و یا عمقی باشد.

در عفونت سطحی، تنها پوشش داخل سیستم ادراری و مخاط درگیر عفونت شده است و ممکن است بیمار علائمی نداشته باشد اما در عفونت های عمقی، عفونت به کلیه ها، و سایر بافت های عمقی نیز رسیده و باعث تب شدید و بدحالی بیمار می شود.

علل عفونت ادراری در بارداری

عوامل مختلفی همچون بارداری، می تواند موجب افزایش احتمال ابتلا به این عفونت شود. در طی دوران بارداری، ضعیف شدن سیستم ایمنی بدن، افزایش پروژسترون و سایر تغییرات ناشی از بارداری، باعث می شود که زنان باردار مستعد ابتلا به عفونت شوند.

افزایش پروژسترون در این دوران باعث شل شدن عضلات صاف حالب شده و از سوی دیگر، به دلیل بزرگ شدن رحم و فشار بر حالب، جریان ادرار کند می شود، و فشار جنین به مثانه باعث عدم تخلیه کامل ادرار و باقی ماندن ادرار در مثانه می شود، در نتیجه باکتر ی ها فرصت رشد کردن در ادرار را پیدا می کنند و باعث بروز عفونت می شوند.

باکتری هایی که به طور معمول در دستگاه تناسلی و روده وجود دارند، در دوران بارداری باعث ایجاد عفونت می شود.

علاوه بر باقی ماندن ادرار در مثانه و برگشت ادرار به حالب، ابتلا به بیماری هایی همچون دیابت، باعث افزایش احتمال ابتلا به عفونت در دوران بارداری می شود.

معمولاً 5-7 % زنان بعد از آزمایش ادرار متوجه وجود باکتری در ادرارشان می شوند و باید از آنتی بیوتیک استفاده کنند، زیرا در صورت عدم درمان این عفونت باکتریایی، احتمال ابتلای آن ها به عفونت کلیه در طی بارداری، 30% است.

علائم عفونت بارداری

اغلب عفونت های ادراری در دوره بارداری بدون علامت هستند، اما در برخی موارد ممکن است فرد دچار سوزش، ادرار قطره ای، درد زیر شکم، درد پهلو، تکرر ادرار و تب و لرز شود؛ که در صورت مواجهه با این علائم باید حتماً به پزشک مراجعه کرده و آزمایش کشت ادرار انجام دهد.

بنابراین، انجام آزمایش ادرار در ویزیت اول بارداری لازم است تا در صورت وجود عفونت، روند درمان آغاز شود، زیرا در صورتی که عفونت درمان نشود می تواند باعث عفونی شدن کلیه ها شود.

درمان عفونت ادراری

جهت درمان عفونت در این دوران از آنتی بیوتیک استفاده می شود. عوارض ناشی از عفونت بر بدن زن باردار، بسیار بیشتر از خطر مصرف آنتی بیوتیک است، زیرا عفونت درمان نشده می تواند باعث زایمان زودرس و سقط جنین شود.

لازم به ذکر است که داروهای مورد استفاده در درمان این بیماری در دوره بارداری، آسیبی به جنین نمی رساند، و پس از اتمام دوره درمان، باید مجدداً آزمایش کشت ادرار انجام شود.

عفونت ادراری شدید

در صورتی که میزان عفونت در زن باردار شدید باشد و موجب بروز درد و تب و لرز شود، باید برای درمان در بیمارستان بستری شده و آنتی بیوتیک وریدی دریافت کند.

آن دسته از بانوانی که در طی بارداری به طور مکرر دچار عفونت می شوند، بهتر است تا پایان دوره حاملگی، برای جلوگیری از رسیدن عفونت به کلیه ها و سایر قسمت های دستگاه مثانه، دوز کمی از آنتی بیوتیک را دریافت کنند.

تشخیص و درمان عفونت ادراری در بارداری

تشخیص و درمان به موقع در دوران بارداری، هیچ خطری برای مادر و جنین ندارد، اما در صورتی که عفونت زود تشخیص داده نشود و موجب درگیر شدن مثانه و کلیه ها شود، ممکن است زن باردار دچار سقط جنین، پارگی کیسه آب و یا زایمان زودرس شود.

تخلیه به موقع ادرار در این دوران، فرصت رشد را از عوامل بیماری زا گرفته و احتمال ابتلا به عفونت های ادراری را کاهش می دهد. انجام آزمایش ادرار در ابتدا و در طول دوره بارداری موجب تشخیص زود هنگام عفونت مجرای ادرار شده و از بروز عوارض ناشی از آن جلوگیری می کند.

شما میتوانید با استفاده از سامانه طبینجا بصورت آنلاین از متخصص زنان و زایمان ما مشاوره بگیرید.